Cech Rzemiosł Różnych w Słupsku

Sztandary słupskiego rzemiosła

Rzemieślnicy zawsze podkreślali swój patriotyzm i przywiązanie do tradycji. Właśnie wyrazem tego dla cechowych branż stało się posiadanie sztandaru, który wyróżniał ich w trakcie uroczystości. W historii polskiego rzemiosła sztandary pojawiły się już w XIV wieku. Najstarsze ufundowały sobie cechy krakowskie, później mazowieckie i wielkopolskie. Sztandar nobilitował, podkreślał dumę rzemieślników i łączył ich w pielęgnowaniu patriotycznych wartości. Przyjęło się, że na sztandarach przedstawiano patrona cechu, którym wzorem zaczerpniętym z chorągwi kościelnych była postać świętego. Wypisywano także patriotyczne hasła i nanoszono symbole charakteryzujące cechową branżę. Cechy rzemieślnicze, jedne z najstarszych formacji samorządowych zawsze dążyły do posiadania własnych symboli. Insygnia i sztandary cechowe stawały się symbolami tradycji rzemieślniczej i dowodem ciągłości działania.

W historii słupskiego rzemiosła zachowało się 11 sztandarów, spośród których najstarszym jest sztandar cechu piekarzy z 1947 roku przechowywany w Muzeum Chleba w Ustce. Pozostałe pięknie wyhaftowane sztandary, w tym: Cechu Rzemiosł Różnych, wędliniarzy, stolarzy, metalowców, krawców, piekarzy i cukierników, fryzjerów i fotografów wyeksponowane są w sali tradycji siedziby Cechu w Słupsku. Dla młodego pokolenia sztandary kojarzą się z poszanowaniem rzemieślniczych tradycji. Podczas najważniejszych uroczystości z udziałem rzemieślników specjalnie wybrane poczty sztandarowe prezentują cechowe sztandary podkreślając jak niegdyś przywiązanie do wiary, patriotyzmu i pracy. to pieczołowicie przechowywane sztandary mówią o dawnym znaczeniu słupskiego rzemiosła.